Dag 2: Het is wel warm hier, maar ook heel mooi!

Warmte. Dit woord geeft in dubbele zin onze kennismaking in Suriname weer. Enerzijds de hitte die op ons af kwam, ook tijdens de nachtelijke uren. Anderzijds de warme ontvangst van onze groep in dit tropische land. De mensen zijn hier heel warm en hartelijk. De dag begon met een uitbundige eucharistieviering in de kathedraal van Paramaribo. Daarnaast maakten we kennis met de Surinaamse jongeren die ons verder wegwijs maakten in de Surinaamse hoofdstad. Zo zagen we onder meer het presidentieel paleis en een standbeeld van Koningin Wilhelmina. Daarvoor was ons al de geschiedenis en ontstaan van de Surinamers en de band die ze met Nederland hebben, verteld. De Nederlandse invloeden zijn nog duidelijk te merken. De hitte is nog erg wennen voor de meeste deelnemers. Veel water drinken, de schaduw opzoeken en zoveel mogelijk rusten.

Benjamin Geurts

Amsterdam is van Suriname. (en andere historie)
De eerste ochtend in Suriname begon vroeg, maar wat wil je als je al om tien uur naar bed gaat. Dus spelen we yahtzee terwijl we wachten op het ontbijt. Een ontbijt waarmee ze ons hier hevig verwennen. Na het ontbijt trekken we met de hele groep naar de kathedraal, de grootste houten kathedraal ter wereld., voor een hoogmis. Alle geestelijken op het altaar in vol gewaad zonder water of frisse lucht en wij heerlijk op de eerste rijen om alles goed te zien.
Tijdens de mis kwamen we de Surinaamse jongeren tegen waarmee we daarna lunchten en kennismaakten in de tuin van de bisschop. Maar dat is niet alles dat we daar deden. Mevrouw Mcleod, een bekende romanschijfster, vertelde ons in een notendop de geschiedenis van Suriname. Wij weten nu precies hoe alle bevolkingsgroepen hier zijn gekomen. En wat er gebeurt als je een Surinamer vraagt bij welke groep hij hoort. (“de vader van mijn grootmoeder van… was Javaan, maar…”)
Daarna de theorie in praktijk beleven met een tocht door Paramaribo met als gids de Surinaamse jongeren. De tocht eindigde bij de Rosakerk, alwaar we een avondgebed deden. Onbekende gezangen kwamen ons tegemoet, maar met de hulp van de voorzangers kwamen ook wij eruit.
Tot slot met een broodje Pom van de vrijwilligers uit de parochie terug naar het centrum in dezelfde lange stoet als waar we de dag mee begonnen, maar met veel meer kennis over die automobilisten die je van je sokken rijden.

Rosalinde Heidweiller

De eerste dag dat we uit ons vliegtuig stapte liepen we ( ik in ieder geval) tegen een muur aan van warme lucht en vochtigheid van 80% waar de rest en ik zeker aan moesten wennen.

Nu zijn we al een paar dagen hier en het begint een klein beetje te wennen, straks gaan we Paramaribo in en vanavond hebben we het avond gebed bij de zusters in de sint rosa kerk.

Bas Noordstrand