Margrit: de eerste dagen in Rio

De Wereldjongerendagen (WJD) zijn begonnen. De eerste dag werd het festival geopend op Copacabana Beach! Een dag waar ik lang naar uitgekeken heb. Het is voor mij de eerste WJD, dus alles is nieuw. In het stuk hieronder beschrijf ik mijn eerste indrukken.

De eerste dag is begonnen met een ontbijt door de vrijwilligers van de WJD georganiseerd. Na het ontbijt waren we vrij om te gaan en staan waar we willen. In het centrum van de stad is genoeg te beleven, dus zijn we met een groep naar de stad gegaan. Na een paar dagen hier zijn we al een (beetje) gewend geraakt aan het verkeer. Rustig rijden en rechts aanhouden kennen ze hier niet hoor! Het zijn soms echte wegpiraten.
Het weer is nog niet wat we hadden verwacht van de stad Rio, het is hier ongeveer 20 graden en het regent zelfs. Maar regen of niet we gaan er een mooie tijd van maken! Een paraplu of een regenjas is een belangrijk item!

Bij een van de vele bushaltes langs de Copacabana zijn we uitgestapt. Waar je ook kijkt overal kom je WJD-gangers tegen. Hele groepen met vlaggen, shirt etc. waar je vaak wel aan kunt zien uit welk land ze komen, kom je tegen. Soms spreek je iemand aan en ga je op de foto of ruil je iets van jouw land. Ondanks dat ik geen mens ben die graag in een grote massa van mensen sta, heeft het een gemeenschappelijk gevoel.

Vanaf vier uur was op het strand het festival begonnen met optredens en sprekers. Met de groep zijn we op een terrasje langs het strand gaan zitten, om met een drankje van het festival te kunnen genieten.
Tegen zeven uur zijn we het strand opgelopen voor de mis. In een kleiner clubje ben ik naar voren gelopen. Uiteindelijk stonden wij op een mooie plek om de mis te kunnen volgen. Het was koud, het waaide, het regende, soms regende het ook hard. Het maakte niet zoveel uit, want het gevoel om tussen zoveel mensen te staan is overweldigend!

De terugreis was voor een aantal van ons (waaronder ik) een ramp. Je kunt je misschien wel voorstellen: het regent, het is nog steeds koud en je wilt met een grote groep mensen (een paar honderdduizend) op hetzelfde moment met de bus het centrum uit. Verdere details zal ik jullie besparen. Ik vermoed dat jullie wel een idee hebben ;)

Ook de volgende dag, afgelopen woensdag, is met regen begonnen. Een heerlijke Hollandse regenbui waar geen eind aan lijkt te komen. Deze dag was de eerste catechese. Mgr. Mutsaerts heeft de catechese gegeven. Het thema van vandaag is hoop, het verlangen naar hoop en ook verlangens naar God. Voordat de bisschop met de catechese begon, werd er gezongen (met de band) en er werd een getuigenis gegeven. De getuigenis van deze dag was van Rolanda Correia. Ze heeft verteld over haar ervaring met God en de hoop, steun en vertrouwen die ze heeft gekregen. Wauw!
Na deze inspirerende getuigenis is de bisschop begonnen met zijn catechese. Hij gaf hierin veel praktische voorbeelden, bijvoorbeeld de film Les Misarable, maar ook het verhaal van de verloren zoon.

De conclusie van zijn verhaal was dat ELKE mens van onschatbare waarde is. OOK JIJ! Elke mens is uniek en heeft zijn/haar talenten om iets voor een ander te betekenen. Maar vergeet ook niet naar jezelf te kijken, naar de binnenkant van jezelf. Van de bisschop hebben wij allemaal een spiegeltje gekregen om dit te doen. Aan de buitenkant van het zwarte doosje staat het Jezusbeeld van Rio (Christo Redentor) in het wit afgebeeld. Een mooi aandenken aan deze catechese, aan Rio, aan de WJD.
Na de catechese hebben we in de deelgroepen met elkaar gesproken over de catechese, met hulp van de vragen die de bisschop aan ons mee heeft gegeven.

De dag eindigde met een belangrijk onderdeel: het bezoek aan het grote Christus beeld op de Corcovadoberg.
Het bezoek voor onze groep stond gepland om middernacht. In het donker, in de regen naar boven in een rood bergtreintje. Een mooie rit! Halverwege de rit het beeld al kunnen zien, en ook een stukje van de verlichte stad kunnen zien (tussen de wolken door).
Boven aangekomen moesten we nog een stuk met de lift of de trap en nog een roltrap. Het beeld is groot, onwijs groot. Jezus met zijn armen gespreid waakt over ons, en wil ons ontvangen, in de armen sluiten... Niet alleen ons, maar vanaf deze berg de stad en de hele wereld!
Ondanks de regen, ondanks het tijdstip dat we weer thuis waren. Het was het allemaal waard!

Margrit Stijger