Letterlijk en figuurlijk in de wolken in Rio!

Inmiddels zijn we alweer twee dagen aangekomen in Rio de Janeiro. Twee dagen geleden na een lange vliegreis aangekomen zijn we al een soort van gewend geraakt aan de nieuwe omgeving. Een leuke wijk, maar je fantastisch uit eten kan en een strand op een half uurtje loopafstand. Gisteren heerlijk uitgewaaid op het strandje met een grote groep, waar we door de sterke stroming zo nu en dan overspoeld werden, maar wel een fantastische ervaring hadden. Een heerlijke eerste dag om bij te komen.
Vandaag hadden we de planning om naar het Christus Beeld te gaan, maar door wanbeleid van de organisatie daar ging het helaas niet door. Ondanks dat bleef de sfeer in de groep goed en al snel kwam het plan om met een grote groep naar de Suikerberg te gaan. Een lange busreis, dwars door Rio heen, waarbij we genoten hebben van de omgeving en al een voorproefje gehad hebben van het centrum en Copacabana Beach, waar morgen de openingsviering plaats zal vinden. Onze deelgroep was onder de fantastische leiding van Chica al na een kleine twee uur bij de suikerberg( andere deelgroepen deden er ongeveer vier uur over, vraag me niet hoe). Ons doel was bereikt, maar het weer was zo slecht dat we besloten hadden om niet daar boven te gaan. Om onze teleurstelling te verwerken besloten we om aan het water vlakbij de Suikerberg uitgebreid te dineren, waar we onder het genot van een paar drankjes( Ivo trakteerde het eerste drankje, omdat hij schijnbaar iets te vieren had) en een lekkere maaltijd hebben genuttigd.
Hierna gingen we zo snel mogelijk terug naar de wijk van de slaaplocatie, om nog even sfeer te proeven van het parochiefeest dat onder andere voor ons georganiseerd was. Veel gedanst, iedereen deed mee, en zelfs gingen sommige jongeren dansen met lokale professionele danseressen. Hartstikke leuke gebeurtenis, die we vervolgens traditioneel afsloten met een biertje op het terras.
Een goed begin dus de eerste dagen, dus laat de komende dagen maar komen als de WJD echt gaat beginnen!

Martijn de Waal

Wat een verschil is Rio met Paramaribo. Nu wij hier al enkele dagen vertoeven zijn de verschillen immens. Alles is groot, ook de afstanden. Wil je van de ene kant van de stad naar de andere kant, dan ben je zeker twee uur bezig. Een groot gedeelte van de dag zijn we dus bezig met reizen. Niet vreemd voor een stad met 12 miljoen inwoners. Helaas was het gisteren niet mogelijk het wereldberoemde beeld van Christus de verlosser te aanschouwen, de Suikerbroodberg leek ons een goed alternatief. Jammergenoeg viel deze laatste bezienswaardigheid ook in de soep door de mistval. Dit werd goed gemaakt door een heerlijk diner met prachtig uitzicht op het strand. Geweldig was het om te zien dat de WJD steeds meer begint te leven in de stad. We kwamen vele jongeren tegen die ook hun geloof komen beleven uit alle windstreken van de wereld. Samen liedjes zingen over Jezus en paus Franciscus in de metro. 's Avonds werden we getrakteerd op een uitbundig parochiefeest, vol met swingende muziek en Braziliaanse danseressen. Hier proefden we al een beetje de exotische sferen van dit prachtige land. Zelfs onze eigen meegereisde priesters stonden te swingen op de dansvloer. Dit gold ook voor de plaatselijke zusters, die hun voetjes niet op de vloer konden houden. Met een aantal pakten we nog even een terrasje. Ik zie uit naar de rest van de week.

Benjamin Geurts

Na bijna een volle dag reizen, maar na meer dan een etmaal wakker te zijn kwamen we aan op het college van de Opstanding van Christus, de school waar wij ons onderdak mogen genieten. De vlucht was niet zo luxe als de intercontinentale vlucht van Nederland naar Suriname, maar zeker goed. De naam van het vliegtuig is ook een ‘air-bus’, wat ook de beste omschrijving is van de vlucht. Na tweeëntwintig uur, een aantal pilsjes tijdens een pauze van vijf uur, een aantal keer tien minuutjes dommelen, en bovenal na vier(!) crackers waren we aangekomen op de plaats die voor deze week ons thuis is.
De dag daarna was ingericht als een rustdag, waarin iedereen zijn eigen plan mocht trekken. Vanwege het late aankomen, was de Mis pas om 11.30uur – de dag zat er in Nederland dus al bijna op. Ik was nog niet helemaal op en top en het was nog niet helemaal tot me doorgedrongen dat we nu in Rio waren. In de middag heb ik een dutje gedaan, terwijl de meesten naar de stad of het strand waren. Ik durf aan te nemen, dat ik minstens zo’n goede middag heb gehad als degenen die weggegaan zijn: ik was helemaal opgeknapt van een zalig middagdutje, wat in onze deelgroep al een MD’tje heet. Samen met de andere ‘thuisblijvers’ zijn we vervolgens naar ‘ons’ koffiebarretje gegaan om de verjaardag van Lymardis te vieren. Na de koffie en gebak gingen we naar de buren, waar we lekker gedronken en gegeten hebben. Wat een geweldige maaltijd! Voor omgerekend nog geen vijftien euro per persoon heb ik samen met Jochem een vleesschotel gegeten waarvan ik weer gelukkig word als ik eraan terugdenk. Met een klein groepje hebben we met het avondgebed van de Kerk in de kapel van het college de dag afgesloten. Een schitterend einde van een mooie dag!
Op de tweede – of derde, als je een uurtje van de reisdag wil meerekenen – hebben we de dag mogen beginnen met een mooie Eucharistieviering bij het feest van de heilige Maria Magdalena. Vervolgens ben ik met mijn deelgroep naar de Suikerbroodberg gegaan. De busreis schijnt lang geduurd te hebben, maar ik heb meer dan de helft van de tijd geslapen. Bij de berg zat het mee, als het gaat om de wachtrijen. Het uitzicht vanaf de eerste stop was geweldig: we keken prachtig uit over een kustlijn, bootjes, bergen, wolkenkrabbers, aparte planten en bomen, werkelijk waar een genot voor de ogen. De tweede kabelbaan was in mist gehuld, en de berg nog meer. We konden nog geen tien meter zien, dus hoe het uitzicht was kan ik niet zeggen. Voorspoedig konden we afdalen om vervolgens op zoek te gaan naar een eettentje en het busstation. We waren hier niet helemaal handig mee, maar een vriendelijke Braziliaan heeft ons uitstekend geholpen en is een kwartier met ons meegelopen. Daar in de buurt hebben we een eettentje gevonden en zalig gegeten. De reis terug had voorspoediger gekund: om half tien kwamen we aan, moe en verzadigd van indrukken en eten.
Ik ben heel benieuwd wat de dag van morgen gaat brengen, nu de Wereldjongerendagen echt gaan beginnen. Het weer is niet best, dus het zal wat beloven op Copacabana Beach… Vanaf deze plaats wil ik zeggen dat we voor het thuisfront bidden, dat we aan jullie denken. Veel tijd om jullie echt te missen heb ik niet, maar ik zie er naar uit om jullie weer terug te zien!

Stan van Ommen

Langzaam komt er leven in de school. Het is al een stuk drukker in de school. Jongeren zoeken hun weg naar de verschillende wasgelegenheden, de een wat vroeger dan de ander.
En dan het laatste ontbijt verzorgd door het landelijke kernteam. Heerlijke verse broodjes met beleg en vruchtensap. Morgen gaan we over op de zorg van de WJD Brazilië.
De eucharistieviering werd voorgegaan door Mgr. Hendriks, die op een zeer eigentijdse en aansprekende manier ons voorging in de verkondiging, dat alles op de feestdag van de H. Maria Magdalena.

Samenvatting overweging Mgr. Hendriks

We hebben allemaal de ervaring dat we kunnen blijven hangen in emotie. Verliefdheid, boosheid, of andere gevoelens. Het kan de mens vaak moeite kosten, hiervan los te komen. Ze kunnen aan de haal gaan met de mens. Ze maken dat de mens te veel opgesloten blijft in zichzelf.
Christus kiest Maria Magdalena uit voor een belangrijke geloofsoverdracht. Hij is verrezen en spreekt Maria aan met haar eigen naam: Maria. 'Rabboeni' antwoordt Maria. U bent mijn Heer. Houdt mij niet vast: 'Ga aan mijn broeders vertellen , dat Ik ben verrezen'. Op het moment dat Maria met haar naam wordt aangesproken, wordt ze losgemaakt van haar verdriet. Jezus roept ons bij onze naam, opdat we ook op de ander gericht blijven en onze emoties kunnen ombuigen tot inzet voor de naaste.

Pastor Walter Broeders